നശിപ്പിച്ചവന്‍.

എന്റെ കൈകളില്‍ കറ പുരണ്ടിരുന്നു; മനസ്സ് കറുത്തിരുന്നു.

ഇരുട്ടിന്റെ മറവില്‍ , പൊന്തക്കാടിന്റെ പിന്നില്‍

അവളുടെ ചാരിത്ര്യം ഞാന്‍ ആര്‍ത്തിയോടെ വലിച്ചു കുടിച്ചു .

അവളുടെ നേര്‍ത്ത ചെറുത്തു നില്പ് ഒരു ഗദ്ഗദമായി ഇരുട്ടില്‍ ലയിച്ചു .

പക്ഷെ , എന്റെ മനസിലെ കാട്ടാളനെ വളര്‍ത്താന്‍

സ്വന്തം മാറിലെ ചോര ഊട്ടിക്കൊണ്ട്

അവളുടെ മൌന സമ്മതം ഉണ്ടായിരുന്നു.

കല്യാണത്തിന് പെണ്ണ് കാണാന്‍ പോയപ്പോള്‍

ആണത്തത്തിന്റെ ഗര്‍വോടെ പുതിയവളുടെ

ചാരിത്ര്യശുധിക്കുവേണ്ടി ഞാന്‍ അട്ടഹസിച്ചു .

ഉത്തരം ഒരു കണ്ണുനീര്‍ പുഴയായി ഒഴുകുമ്പോള്‍

അതില്‍ ഞാന്‍ കവര്‍ന്നെടുത്ത ചാരിത്ര്യങ്ങള്‍

ഒരു ശ്രിംഗാര ചിരിയുമായി ഒഴുകി നടന്നു .

പക്ഷെ , എല്ലാ നഷ്ടങ്ങള്‍ക്കും പിന്നില്‍ ,

ചാരിത്ര്യം കവര്‍ന്നെടുക്കപ്പെട്ട കൂരിരുട്ടിന്റെയും

പോന്തകാടുകളുടെയും ഇടയില്‍

അവളും അവളുടെ മൌന സമ്മതം

പുറം ലോകമറിയാതെ ഒളിച്ചു വച്ചിരുന്നു .

എല്ലാത്തിനുമൊടുവില്‍ രതിയുടെയും അനുഭൂതിയുടെയും

പടം പൊളിച്ചു വെളിച്ചത്തേക്ക് വന്നിട്ട്

എന്നെ നശിപ്പിച്ചവന്‍ എന്ന് വിളിക്കാന്‍

അവള്‍ക്കു എന്ത് അധികാരം ????